Odszedł Profesor Jacek Dyrzyński

Odszedł Profesor Jacek Dyrzyński (1946-2025)

Z głębokim smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci Profesora Jacka Dyrzyńskiego.

Wybitnego malarza i wieloletniego dydaktyka Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Znakomitego artysty uprawiającego malarstwo, rysunek, malarstwo na jedwabiu i sztukę papieru. Twórcy zachwycających dzieł wpisujących się w nurt abstrakcji geometrycznej i op-artu, uhonorowanego za swoje dokonania artystyczne wieloma ważnymi nagrodami, w tym Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.

Żegnamy wyjątkowego profesora prowadzącego Pracownię Wiedzy o Działaniach i Strukturach Wizualnych na Wydziale Malarstwa, cieszącą się dużym zainteresowaniem studentek i studentów. Kierownika Katedry Problemów Plastycznych. Profesora podziwianego i cenionego za ogrom wiedzy i dar jej przekazywania, wysoką kulturę osobistą, subtelność, życzliwość oraz skromność. Ulubionego nauczyciela rzeszy artystek i artystów, postać ważną dla warszawskiego środowiska malarskiego. Pedagoga o unikalnych cechach charakteru, otwartego i autentycznie zaangażowanego w sprawy młodych ludzi. Nauczyciela akademickiego, który podejmował liczne działania na rzecz Uczelni.

W latach 1990-1996 Profesor Jacek Dyrzyński pełnił funkcję dziekana Wydziału Malarstwa, a w latach 1999-2005 prorektora. Był także aktywnym członkiem i prezesem Towarzystwa Przyjaciół ASP w Warszawie w latach 2017-2020.

Z ubolewaniem żegnamy Mistrza licznych pokoleń malarzy. Artystę, który pozostawił po sobie wspaniałą twórczość i Człowieka wielkiego serca. Cześć Jego pamięci.

Rodzinie oraz Bliskim składamy wyrazy głębokiego żalu i współczucia.

Dziekan, pracownicy i osoby studiujące na Wydziale Malarstwa

Jacek Dyrzyński – artysta malarz, studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1966-1972. Dyplom z wyróżnieniem zrealizował w pracowni prof. Aleksandra Kobzdeja, aneks z grafiki w pracowni prof. Haliny Chrostowskiej, ale swoją karierę akademicką związał z prof. Romanem Owidzkim i jego Pracownią Kompozycji Brył i Płaszczyzn. Znakomity malarz związany z nieortodoksyjnym nurtem geometrycznym polskiego malarstwa współczesnego. Reprezentant zaskakująco interesującego pokolenia malarzy debiutujących w latach 70. XX wieku, które wniosło znaczący, często jeszcze nierozpoznany wkład twórczy do historii malarstwa polskiego. 

Jacek Dyrzyński zaproponował własną malarską interpretację procesu transformacji światła, barwy, przestrzeni i materii: faktury i reliefu – w obraz malarski. Stworzył indywidualna syntezę elementarnych cząstek malarstwa pozbawionych jakichkolwiek relacji semantycznych. Postawił na tworzenie układów elementów wyłącznie plastycznych, których odbiór odbywa się na fali rezonansu sensualnego z wyłączeniem odniesień treściowych. Na skutek tej radykalnej decyzji artystycznej powstało malarstwo, w którym Jacek Dyrzyński odsłania niezwykłe bogactwo zależności plastycznych, jakie zachodzą pomiędzy barwami, światłem, formami i przestrzenią. Skupia w nim wysublimowaną uwagę, o niezwykłej sile koncentracji, wyłącznie na plastycznym aspekcie działania obrazu malarskiego. Jego znakiem rozpoznawczym, charakterystycznym malarskim sygnałem, stał się moduł kwadratu. Przyjął go i konsekwentnie stosował jako niezmieniającą się idealną formę, w którą wpisywał uniwersalne bogactwo języka malarstwa, podporządkowanego wyłącznie czystej grze malarskiej. Zaskakującym aspektem malarstwa Jacka Dyrzyńskiego jest transgresja jego reliefowych form obrazowania w pobliże obiektu. Zachowując całkowicie malarski warsztat i system obrazowania, wyzbył się iluzyjnej przestrzeni na rzecz przestrzeni konkretnej i uczynił krok w stronę formy znajdującej się na pograniczu obrazu i obiektu.

Artur Winiarski