Łukasz Sawicki | Milczenie Sokratesa jest stanowczo przeceniane

Od 20 czerwca w Muzeum im. Bolesława Biegasa będzie można oglądać wystawę pracy dyplomowej Łukasza Sawickiego pt.  Milczenie Sokratesa jest stanowczo przeceniane.

Tytuł wystawy jest zarazem tytułem powieści napisanej przez Łukasza Sawickiego. Opisana przez niego historia równoległego świata stanowi pretekst do komentarza współczesnych zjawisk oraz przemian społeczno-politycznych zachodzących w skali globalnej.

„Milczenie Sokratesa jest stanowczo przeceniane” opisuje świat, gdzie Platon, Ksenofont i Alcybiades zapoczątkowali nowy kult religijny wokół ofiarnej śmierci Sokratesa. Akcja rozgrywa się w Unistycznym Postpaństwie KRK zorganizowanym wokół idei sokratejskiej unii, platońskiej republiki oraz scjentyzmu Saint-Simona. W związku z prawdopodobnym odkryciem w 1988 roku przez filozoficzno-naukową Radę Omniby, w jej zderzaczach hadronów w Sokratesgrodzie, prawdziwie matafizycznej, subkwantowej Cząsteczki boga, zmienia się status quo, dając sokratesjanom pierwszy, prawdziwie naukowy argument w debacie, zapoczątkowując tym samym postmodernizm o czysto religijnej proweniencji.

Dziś, w 2023 roku po Sokratesie, coraz wyraźniejszy staje się fakt, że zbawczy ustrój postmodernistycznego sokratejskiego kapitalizmu (soc-kap), mimo liturgicznych zapowiedzi, jak nie był, tak i nie jest w stanie zapewnić materialnego zbawienia. Rozwój technologii doprowadził do wykształcenia się hiperrynku, który z kolei stwarza hiperrzeczywistość. Świat cyfrowy oraz wytwarzane metaversum doprowadziły do transformacji zarówno przestrzeni jak i czasu w ludzkim doświadczeniu. Metaversum cyfryzuje ludzką tęsknotę za zmartwychwstaniem i życiem wiecznym.

Celem części malarskiej dyplomu – realizowanej w pracowni prof. Tomasza Milanowskiego – jest zobrazowanie właśnie tego rozwarstwienia i nawarstwienia multiplikujących się rzeczywistości. W warstwie malatury, przesunięcie służy zobrazowaniu tego przeniesienia, przesytu, mijania się sensów, rozedrgania pojęcia prawdy, zaburzenia percepcji podmiotowej. Stosowane środki formalne oraz zabiegi warsztatowe służą zbadaniu momentu granicznego pomiędzy figuracją a abstrakcją. Momentu, kiedy to, co figuratywne ulega tak dalekiemu przetworzeniu, że psychologiczne warunki, jakie przypisujemy pojęciu rzeczywistego, zatracają się w akcie percepcji.

Cześć aneksowa dyplomu – wykonana na Wydziale Grafiki w pracowni prof. Andrzeja Węcławskiego– służy objawieniu pierwszego cyfrowego zapisu Cząsteczki boga, odkrytej przez filozoficzno-naukową Radę Omniby w 1988. Jest to także formalna próba uchwycenia drogi od abstrakcji (część aneksowa) – materialnej, wyjawiającej się z chaosu pierwotności do coraz silniej rozpoznawalnej, traumatycznej figuracji (część malarska).